Riad Noumidya

Het onthaal was enthousiast en hartelijk. De eigenaar bleek ook een Belg te zijn en werd erbij gehaald. Zo kwamen we te weten dat hij al 35 jaar getrouwd is met een Marokkaanse, een dochter heeft die in Spanje woont en hij weldra zou bezoeken en een hond (Beagle) heeft van 12 jaar oud. Aan dieren geen gebrek: goudvissen in de inkomhal en katten in de tuin die maar al te graag je aandacht opeisten. We zouden hier 6 dagen verblijven. De regeling voor het ontbijt verliep een beetje zoals in een ziekenhuis: we moesten op een formulier op voorhand opgeven om hoe laat we ‘wat’ en ‘hoeveel porties’ gingen eten. Een eetregime voor de volledige periode van ons verblijf werd hierdoor vastgelegd. Een gevoel van rantsoenering overheerste bovenop een gevoel van vakantie, verwennerij en ontspanning. Zelfs de twee koppen thee die ik op de regime-lijst aanduidde, werden bij ons eerste ontbijt meteen samen gebracht. De daaropvolgende ontbijten kreeg ik nog maar één kop en moesten we om een t****e vragen. Wat kost een gevuld theepotje met twee theebuiltjes?? De t****e dag van ons verblijf werd ik echter behoorlijk ziek: de griep had me te stekken en ik werd gedwongen tot huisarrest, of beter, Noumidya-arrest. Er waren niet veel opties voor me: uitzieken op de kamer, op een ligbed in de tuin, of een combi ervan. Op geen enkel moment werd er door het personeel gepeild naar tevredenheid. Zelfs al kon men 100% vaststellen dat ik al enkele dagen op rij het domein niet had verlaten, leek het alsof we hier niet echt waren. Onze kamer werd 1 keer (!!!!) gepoetst en verschoond. Één keer!! En dat omdat we vroegen om een rol wc-papier … Omdat ik koorts maakte, vroegen we om buiten te ontbijten. Ik vond het niet verstandig om het risico te lopen andere gasten ziek te maken. De verantwoordelijke voor het ontbijt kon onder geen banken of stoelen steken dat hij dat met veel tegenzin voor ons zou regelen. Hij deed er zelfs een beetje moeilijk over. De dagen erop niet meer. Dat mag ook gezegd worden. Onze kamer (volgens de reservatie een deluxe kamer) gaf uit op de tuin. In de tuin speelde de hele tijd dezelfde jazzy muziek tot aan dag 4, dan veranderde het. Uiteraard verwacht een hotel geen zieke gasten en zou de muziek me in een heel andere situatie niet opgevallen of gestoord hebben, maar nu dus wel. ‘s Avonds konden we alle gasten (én de irritante muziek) in de tuin tot in de slaapkamer horen. Ze hielden ons wakker. Tussen 22 en 23 uur ging de muziek wel af. Gelukkig hadden we opgegeven om zo laat mogelijk te ontbijten. Zo konden we toch - de vanaf het ochtendgloren alom aanwezige tuinmannen buiten beschouwing gelaten - nog wat slaap recupereren. We komen ondertussen al meer dan 7 jaar 2 tot 3 keer naar Marokko op reis en kunnen ondertussen wel vergelijken. Ik denk niet dat we hier zullen terugkeren. Buiten het onthaal op dag één kan ik niet spreken over de warme ontvangst die we op vele andere plekken wel hadden. De troef van Noumidya is de tuin en het zwembad. Dat werd all